දිගු නෙත් හසරැල්ලේ මා සැනසුන දවසේ
මේ නෙතු නවතා මගේ හිත අමතා
හිරු හිනැහුන උදයේදී ආදරයද මට කීවේ
උදේ හවා කල ගෙවන තුරාවෙදි පටු මාවත් අතරේ
තුරුලිය හෙවනේ සිහිලස ලබමින් ගතකල සොඳුරු පැයේ
මල් හිනැහුන උයනේදී ආදරයද මට කීවේ
දිගු නෙත් හසරැල්ලේ හිත රිදවුන දවසේ
උණුසුම් සුසුමින් නෙතු බොඳවෙද්දි
සැඩ හිරු නැගි මද්දහනේ ආදරයද මට කීවේ
දෙදෙනා ආ මග අද මා තනිවම ඔබ නෑ මගේ හෙවණේ
වෛර කරන්නෑ මං කවදාවත් සැනසෙනු ඔහු
No comments:
Post a Comment